बातम्या : अमृत महोत्सवी सोहळा

तामरस सरांचा अमृतमहोत्सव आमच्या शाळेत (मो. ह. विद्यालय, ठाणे) साजरा झाला.

आज मी जो आहे त्यात तामरससर आणि त्यांचे काही कुटुंबीय यांचा सिंहाचा वाटा आहे. तामरससर यांनी माझे फिजिक्स दहावी आणि अकरावीमध्ये चांगले करून घेतले. त्यांचे मामा चितळेसर आम्हाला मो.ह.विद्यालयातच गणित शिकवत होते. तसेच त्यांच्या मावशी गोरेबाई यांनी शिव समर्थ विद्यालयात मी असताना माझा गणित आणि विज्ञान यांचा पाया पक्का करून घेतला. या सगळ्यांमुळे मी IIT ची प्रवेश परीक्षा सहज पार करू शकलो. आजही माझे फिजिक्स एकदम चांगले आहे.

तामरस सर हे शाळा कॉलेजपासूनच एक हुशार विद्यार्थी म्हणून गणले जात होते. TIFR सारख्या संस्थेत जाऊन संशोधन करण्याची अथवा इंजिनियर होण्याची त्यांची मनीषा होती. परंतु काही कारणाने त्यांची ही मनीषा पूर्ण होऊ शकली नाही. त्यांना शिक्षक होण्याची अजिबात इच्छा नव्हती. केवळ नोकरी मिळेपर्यंत करण्याचा उद्योग म्हणून ते आमच्या शाळेत नोकरीला लागले. थोड्याच काळात ते मुलांमध्ये एवढे रमले की त्यांनी याच शाळेत आयुष्यभर राहण्याचा निर्णय घेतला. तामरससर, विलास जोशी सर आणि खोल्लम सर या त्यावेळी शाळेत नव्यानेच दाखल झालेल्या तरुण पोरसवदा त्रिकुटाने आमचा विज्ञानाचा पाया भक्कम केला. त्या जोडीला गणिताचा पाया भक्कम करायला चितळेसर आणि भिडेसर हे बुजुर्ग शिक्षक होते.

तामरस सरांनी केवळ शाळेत उत्कृष्ट शिकविले नाही, तर शाळेच्या उच्च माध्यमिक विभागाला अत्युच्च पातळीवर नेऊन ठेवले. आजही मो. ह. विद्यालयाचा उच्च शिक्षण विभाग हा नावाजला जातो. तामरससरांनी त्याच्या प्रमुखपदाची धुरा सांभाळली होती. हे करत असतानाच त्यांनी मो.ह.विद्यालयाची मातृसंस्था जनरल एज्युकेशन इन्स्टिट्यूटमध्ये अनेक जबाबदाऱ्या सांभाळल्या. जनरल एज्युकेशन इन्स्टिट्यूटच्या अनेक मान्यवर शाळा मुंबई परिसरात आहेत. दादरची छाबिलदास विद्यालय, कल्याणची सुभेदारवाडा शाळा इत्यादी अनेक. या सर्व शाळांची जबाबदारी असलेल्या जनरल एज्युकेशन इन्स्टिट्यूटची धुरा वाहणे हे सोपे काम नाही. त्यांनी तेथे कार्यवाह पद काही वर्षे सांभाळले. तसेच गेली कित्येक वर्षे ते या संस्थेचे खजिनदार म्हणून काम बघत आहेत. त्यासाठी त्यांना रोज ठाण्याहून दादरला जावे लागते. हे काम करताना त्यांनी कधीही या कामाचे निमित्त सांगून शालेय तासिका बुडविल्या नाहीत. ‘शासन शिकविण्यासाठी पगार देत आहे. विद्यार्थ्यांना शिकविणे माझे कर्तव्य आहे’ ही त्यांची भावना होती. खजिनदार म्हणून काम करताना एक एक पैचा हिशोब तोंडावर असणारे म्हणून त्यांना ओळखले जाते.

ही सर्व कामे करताना त्यांना घरी कुटुंबियांसाठी वेळ देणे कठीण होत असेल. परंतु त्यांच्या मागे त्यांच्या पत्नी आणि मुलगा-सून खंबीरपणे उभे आहेत म्हणूनच ही कामे करणे त्यांना शक्य झाले. कालच्या समारंभाला त्यांची पत्नी, मुलगा, सून आणि दहा वर्षांची नातही उपस्थित होती. त्यांची नात आपल्या आजोबांचा हा कौतुकसोहळा आनंदाने पाहात होती.

तामरस सरांना आरोग्यपूर्ण दीर्घायुष्यासाठी मिळावे यासाठी परमेश्वराकडे प्रार्थना.

श्री संतोष कारखानीस, माजी विद्यार्थी